Over mij
Voorafgaand aan wat ik eventueel voor jou / jullie kan betekenen, eerst een korte schets van mijzelf...
Ik ben geboren in 1959 in Leidschendam, in 1978 mijn middelbare school afgerond in Voorburg..en in Amsterdam gaan studeren.
Hier begon het besef dat een zelfstandig en volwassen leven, een aaneenschakeling is van lastige keuzes maken, relaties aangaan en onderhouden.
Ik heb hier gevonden en verloren...
Liefgehad en gehuild...
Ervaren en geleerd...
Een vriend zei ooit tegen me: “Je bent de meest wonderlijke mengeling van ratio en emotie, die ik ooit ervaren heb”. Ik denk dat dat een rake typering was. Ik heb ooit economie en sociale geografie gestudeerd, maar mijn passie dreef me naar film, theater en muziek: de podiumkunsten. Ik maakte daardoor derhalve de overstap naar de theaterschool in Amsterdam waar ik de acteursopleiding heb gevolgd en afgerond. In de jaren 80 en 90 heb ik veel toneel-, tv en filmproducties gedaan.
Door mijn acteursachtergrond ben ik letterlijk spelenderwijs in training en coaching terecht gekomen. Na het overlijden van mijn vader en de geboorte van mijn eerste kind ( een zoon) in 1995, ben ik mij meer en meer gaan richten op mijn eigen ontwikkeling als trainer en coach. In 2001 werd mijn 2e kind geboren..een dochter.
Ik ben in 2003 naar Amstelveen verhuisd, waar ik nog steeds woon met mijn huidige partner en mijn dochter , die op het punt staat haar vleugels uit te slaan en in Utrecht te gaan studeren.
In mijn beginjaren heb ik veel gedaan rondom agressie en conflicthantering. Thema's als klantgerichtheid , assertiviteit en het bewaken van je eigen grens, waren dagelijkse kost. Veelal als acteur , maar ook als trainer.
Later heb ik mij verdiept in het thema politiek en bestuurlijke sensitiviteit. Vooral in de groter uitvoerende diensten van de overheid, zoals bijv. Rijkswaterstaat.
De afgelopen jaren heb ik me vooral gespecialiseerd in het onderwerp gedrag en veiligheid. Veiligheid is een thema dat door maatschappelijke veranderingen en het feit dat we veel risico's en gevaren als onacceptabel zijn gaan zien, een steeds belangrijker onderwerp in veel organisaties is geworden.
Organisaties zoals SHELL, Tata Steel, Boskalis, BAM om maar enkele te noemen.
Daar waar het veiligheidsbeleid in eerste instantie ervaren werd als beperkend in je handelingsvrijheid en hoogstens nagevolgd werd omdat het opgelegd werd, is het nu steeds vaker onderdeel van een professionele attitude en vraagt het volwassenheid, bewustzijn rondom risico's, leiderschap, open communicatie en de mogelijkheid afwegingen te maken die ogenschijnlijk haaks staan op onze productiedrang. Er moet tenslotte geld verdiend worden.
Veel professionals staan dagelijks voor lastige keuzes in de uitvoering van hun werk. Dit vraagt inzicht in risico's en het vermogen dilemma's te bespreken.
Gedrag ontwikkelt zich daar waar het succesvol is. Dat zelfde gedrag kan in andere omstandigheden belemmerend en ineffectief zijn.
Corona heeft veel mensen geraakt, privé en zakelijk. Het heeft ons gedwongen pas op de plaats te maken, ons gedrag aan te passen en heeft iedereen laten voelen hoe moeilijk het is nieuw gedrag aan te leren.
Sommige aanpassingen echter blijken toch verbazingwekkend snel te gaan. Oftewel: als de urgentie maar groot genoeg is dan veranderen we wel.
Veiligheid begint bij zorg voor jezelf en vervolgens voor anderen.
Veiligheid vraagt een visie en leiderschap.
Veiligheid vraagt vaardigheden.
Als wij de urgentie voelen van het bovenstaande , zal verandering plaatsvinden.
Ik richt mij in mijn aanpak op het voelbaar maken en het creëren van die urgentie.